Rośliny kwitnące na żółto pełnią ważną rolę, gdyż wizualnie ocieplają ogród. Kojarzą się ze słońcem, w rezultacie dzięki nim jest przyjemniej i kameralniej. Jednocześnie nie są tak „krzykliwe” jak gatunki o kwiatach pomarańczowych czy czerwonych. Łatwo tworzyć przy ich użyciu kompozycje, gdyż dobrze łączą się z kilkoma barwami. W ogrodzie żółty kolor najczęściej dominuje w rabatach bylinowych. Oprócz tego warto posadzić drzewa i krzewy.
Jak komponować rośliny kwitnące na żółto? Z czym dobrze łączą się?
Rośliny o żółtych kwiatach najlepiej łączyć gatunkami kwitnącymi na niebiesko i fioletowo. Dobrze komponują się również z barwą czerwoną i uniwersalną bielą. Sprawdzony „zestaw” na rabatę to miks roślin o kwiatach białych, żółtych oraz błękitnych. W przypadku krzewów i drzew sprawa wygląda trochę inaczej. Niższe gatunki można sadzić przy rabatach, ale poza żywopłotami i szpalerami krzewy częściej są sadzone pojedynczo lub maksymalnie po kilka. Raczej pełnią „zadania specjalne”, np. zasłaniają ogrodzenie, mniej atrakcyjną ścianę czy dzielą ogród na części. W takim wypadku krzewy i drzewa kwitnące zaleca się łączyć z innymi gatunkami kierując nie kolorystyką, lecz różnymi terminami kwitnienia. Jeśli dany krzew kwitnie wczesną wiosną (np. forsycja) można obok niego posadzić gatunek kwitnący późną wiosną, np. różową krzewuszkę.
Jakie drzewa i krzewy wykorzystać do rozświetlenia ogrodu?
W ogrodzie nie może zabraknąć forsycji pośredniej (Forsythia intermedia), która wręcz wpasowała się w polski krajobraz, zwłaszcza na obszarach wiejskich. Krzew kwitnie wczesną wiosną, zwykle w marcu i kwietniu. Jego kwitnienie często przypada na święto Wielkanocy. Odpowiednio przycinany zachwyca kaskadami żółtych kwiatów. Najczęściej jest sadzony przy ogrodzeniach i ścianach budynków. Dorasta średnio do 2 m wysokości.
Późną wiosną zakwita złotlin japoński (Kerria japonica). Często ponawia kwitnienie pod koniec lata lub na początku jesieni. Tworzy kuliste, ciemnożółte kwiatostany. Pędy wręcz uginają się pod ich ciężarem. Roślina ma fontannowy pokrój. Dobrze prezentuje się w kompozycjach krzewiasto-drzewiastych, a ponadto uprawia się ją w dużych rabatach, z tyłu - jako tło dla niższych gatunków.
Kwitnący złotokap zwyczajny (Laburnum anagyroides) to pierwszy „obiekt”, na który zwraca się uwagę po wejściu do ogrodu. Drzewo kwitnie przez kilka tygodni, w maju i czerwcu. Zachwyca długimi, złotożółtymi kwiatostanami – „złoto kapie”. Osiąga 4-6 m wysokości, nadaje się więc na soliter nawet do małych ogrodów. Jest gatunkiem trującym.
[product id="1111","1112","1212","1471"]
Krzewy o żółtych kwiatach kwitnące zimą i na przedwiośniu
Zima zazwyczaj nas nie rozpieszcza w kontekście różnorodności barw. W czasie bezśnieżnych dni dominuje kolor szary, brunatny, co najwyżej ocieplany zielenią roślin zimotrwałych. Mało jest gatunków, których pełnia dekoracyjności przypada właśnie na ten okres. Takie kryteria spełnia oczar wirginijski (Hamamelis virginiana). Najczęściej kwitnie w lutym bądź marcu, a zdarza się również, że wytwarza kwiaty późną jesienią. Tworzy „nitkowate”, pająkowate kwiaty. Zazwyczaj są żółte z bordowymi przebarwieniami (zależnie od odmiany). Średnio dorasta do 3 m wysokości. Dobrym miejscem uprawy jest front ogrodu, np. przy ogrodzeniu.
W lutym bądź marcu kwitnie zimokwiat wczesny (Chimonanthus praecox). Kwiaty są dzwonkowate, jasnożółte, czasem pół-przezroczyste. Dorasta do 2 m wysokości. Można potraktować go jako...”zimową forsycję”, chociaż barwa kwiatów jest u niego bardziej stonowana i nie rzucająca się tak w oczy jak u bardziej powszechnego krzewu uprawianego w ogrodach.
Do gatunków przepięknych, lecz wrażliwych na mróz zalicza się jaśmin nagokwiatowy (Jasminum nudiflorum). Krzew dorasta do 1,5 m wysokości i ma pokrój płaczący, niekiedy nawet pnący. Wymaga podpór. Kwitnie na przedwiośniu. Zdarza się, że zakwita jesienią, w zależności od pogody. Kwiaty są małe, lecz liczne, sześciopłatkowe. Wymaga solidnej ochrony przed mrozem. Można go uprawiać w dużym pojemniku, a przed zimą wynosić do szklarni bądź przeszklonego ogrodu zimowego.
Złociste krzewy do zadań specjalnych – te gatunki rosną nawet na piachu!
Żarnowiec miotlasty 'Vanesse' (Hypericum patulum) to odmiana o złocistych kwiatach. Zakwita na przełomie maja i czerwca. Ma miotlasty pokrój. Pędy są sztywne, strzeliste, pokryte trójlistkowymi liśćmi. Osiąga 1-1,5 m wysokości. Warto wykorzystywać go do obsadzania skarp, ogrodów skalnych. Na działkach usytuowanych na słabszych, lekkich glebach może nawet pełnić funkcję rośliny okrywowej.
Janowiec (Genista) zazwyczaj jest niższy od żarnowca. W Polsce uprawia się kilka gatunków, np. janowiec ciernisty i janowiec barwierski, które osiągają ok. 60-120 cm wysokości. Kwitną wiosną bądź latem. Kwiaty są motylkowate, a liście jajowate.
Obie grupy krzewów to rośliny należące do rodziny bobowatych. Co za tym idzie – mają zdolność do pobierania azotu atmosferycznego. Dlatego dobrze radzą sobie bez nawożenia.
Na lekkich piaszczystych glebach dobrze rosną berberysy. Niektóre gatunki uprawia się nie tylko dla ozdobnego pokroju czy liści, ale także dla obfitego kwitnienia. Przykładem jest berberys Thunberga ‘Indian Summer’ (Berberis thunbergii), który kwitnie na jasnożółto. Zakwita na przełomie kwietnia i maja. Osiąga 2-3 m wysokości.
[product id="1096","1012","1441","1405"]
Rzadko spotykane drzewa i krzewy o żółtych kwiatach, które nadadzą ogrodowi oryginalności
Utarło się, że krzewuszki kwitną na różowo bądź czerwono i tak jest w większości przypadków. Jednakże w ogrodach można uprawiać kuzyna popularnego gatunku, który wyróżnia się jasnożółtą barwą kwiatów. To krzewuszka Middendorfa (Weigela middendorffiana). Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Dorasta do 1,5 m wysokości. Nadaje się na rabaty i do wydzielonego miejsca na trawniku.
Drzewa zazwyczaj kwitną na biało lub różowo, rzadziej spotyka się inne barwy. Tym bardziej w ogrodzie warto uprawiać tulipanowca amerykańskiego (Liriodendron tulipifera), który wytwarza kielichowate kwiaty przypominające tulipany. Są żółtozielone do żółtopomarańczowych. Kwitnie w maju i czerwcu, jednakże pierwsze kwiaty wytwarza dopiero po kilkunastu latach uprawy. Główną dekoracją drzewa są duże, czteroklapowe liście. Gatunek dorasta do 30 m wysokości. Nadaje się na soliter do dużych ogrodów. Zaleca się uprawiać go w cieplejszych regionach Polski.