Derenie (Cornus) to grupa krzewów, która obejmuje zarówno gatunki jadalne, jak i ozdobne. Mają szerokie zastosowanie w ogrodzie. Jednocześnie są ostoją przyrody, gdyż zapewniają pożytek zapylaczom i pokarm ptakom. Które derenie są najpopularniejsze?
Dereń jadalny – król nalewek
Dereniówka uchodzi za królową nalewek, dlatego miłośnicy tego trunku chętnie uprawiają derenia jadalnego (Cornus mas). Krzew osiąga średnio 3-5 m wysokości. Jest ozdobny głównie w czasie kwitnienia (przełom marca i kwietnia) oraz owocowania (od końca sierpnia do października). Zazwyczaj uprawia się go w przydomowym sadzie. Nadaje się do zasłaniania mało estetycznych miejsc, np. oddzielania strefy rekreacyjno-ozdobnej od gospodarczej. Dereń jadalny nie potrzebuje sąsiedztwa innej odmiany – zapylającej, ale uprawa kilku odmian pozytywnie wpływa na plonowanie. Można wybierać wśród dereni o różnym kształcie i barwie owoców. Przykładowo dereń jadalny ‘Dublany’ ma jajowate, ciemnoczerwone owoce, zaś owoce derenia ‘Flava’ są żółte z posmakiem ananasa. Odmiana nieco słodsza niż standardowe odmiany to ‘Korałłowyj Marka’.
Polska odmiana Derenia Jadalnego Dublany:
Derenie o ozdobnych pędach – przepiękna zimowa ozdoba ogrodu
Niektóre gatunki i odmiany dereni zdobią ogród w okresie zimowym. Zachwycają wybarwieniem nagich, błyszczących pędów. Wprowadzają pożądany koloryt. Zalicza się do nich dereń biały ‘Aurea’ (Cornus alba). Jego pędy są złociste przez prawie cały sezon, dopiero późną jesienią przebarwiają się na czerwono. Pędy derenia białego ‘Kesselringii’ są czerwonobrązowe. Krzewy warto sadzić w kompozycji z dereniem rozłogowym ‘Flaviramea’ (Cornus sericea), który zimą ma pędy intensywnie żółte. W sąsiedztwie dereni warto posadzić ciemierniki, które kwitną zimą bądź wczesną wiosną. Uzupełniają barwną kompozycję. Dzięki nim dane zakątki w ogrodzie są piękne także przy bezśnieżnej, zimowej pogodzie, gdy dominuje szaruga.
Dereń Biały Kesselringii - posiada ciemnoczerwone pędy i ulistnienie oraz białe, wyłącznie ozdobne owoce.
Pięknie kwitnące derenie – cornus cousa i cornus florida
Dereń kousa (Cornus cousa) zachwyca białymi, czteropłatkowymi, gwiazdkowatymi kwiatami. Białe płatki (a właściwie podsadki) mają tendencję do zaróżowiania się. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Późnym latem zawiązuje czerwone owoce, które przypominają małe truskawki (mają ok. 1 cm średnicy). Są jadalne, słodkawe. Częściej wykorzystuje się je na przetwory aniżeli spożywa na surowo. Krzew w polskim klimacie raczej nie przekracza 3 m wysokości.
Dereń kousa:
„Dzikie” derenie – do leśnego zakątka
Wartościowym gatunkiem, który warto wprowadzić do leśnego zakątka w ogrodzie, jest dereń świdwa (Cornus sanguinea). Krzew kwitnie w maju i czerwcu. Drobne, białe kwiaty zebrane są w baldachogrona o średnicy 4-5 cm. Owoce są drobne, niebieskoczarne, o wielkości grochu. Dojrzewają we wrześniu. Uchodzą za niejadalne dla człowieka. Krzew osiąga 2-3 m wysokości.
Przykładowe drzewo gatunku Cornus sanguinea:
Dereń pagodowy – liściasta „choinka”. Dobra na soliter
Dereń pagodowy (Cornus controversa) ma nietypowy pokrój. Jego pędy są ułożone niemal pionowo i tworzą osobliwe piętra, przez co krzew może kojarzyć się z choinkami. Dzięki temu bardzo dobrze sprawdza się jako soliter, np. posadzony na trawniku w centralnej części ogrodu. Nadaje się do dużych ogrodów. Osiąga 5-7 m wysokości (przy nieco mniejszej szerokości). Jest rozłożysty. Zakwita pod koniec czerwca. Kwiaty są białe, gwiazdkowate, zebrane w baldachy. Wczesną jesienią wykształca drobne, granatowe owoce.
Cornus controversa "Variegata":
[product id="2175, 512, 1066, 1069"]