BUDLEJA DAWIDA LOCHINCH W DONICY

Budleja Dawida ‘Lochinch’ (Buddleja davidii) to „motyli krzew”, który w czasie kwitnienia przyciąga chmary pięknych owadów. Dzięki niemu można spotkać nawet rzadkie gatunki, których nie widzi się na co dzień. Dlatego często jest uprawiany w ogrodach, w których przebywają dzieci.

Charakterystyka

Budleja Dawida ‘Lochinch’ osiąga do 2 m wysokości (i do 3 m szerokości). Ma luźny, rozłożysty, kulisty pokrój. Łukowato wygięte pędy pokryte są lancetowatymi liśćmi, jasnozielonymi z wierzchu i biało-szarymi od spodu (kutner). Kwiaty są drobne, pachnące, ale zebrane w długie, puszyste, wiechowate kwiatostany o długości do 30 cm. Z kształtu i barwy kojarzą się z lilakami. Są fioletowe (o jasnym, pastelowym odcieniu).

Termin kwitnienia

Budleja Dawida ‘Lochinch’ kwitnie od lipca do września. Okres kwitnienia można nieco wydłużyć przez systematyczne usuwanie przekwitających kwiatostanów.

Uprawa

Krzew budleja wymaga stanowisk słonecznych, ciepłych i zacisznych, tj. osłoniętych od wiatru. Ma duże wymagania glebowe – najlepiej rośnie w podłożach żyznych, próchniczych, umiarkowanie wilgotnych. Optymalny odczyn oscyluje w granicach od obojętnego do lekko zasadowego. Sadzonki budlei ‘Lochinch’ sadzi się wczesną jesienią lub wiosną, co 2,5 m. Powinno się je podlewać w czasie susz. Kluczowym zabiegiem ochronny jest ściółkowanie i okrywanie (np. białą włókniną) przed nadejściem zimy. Wiosną należy skrócić pędy. Buddleja davidii kwitnie na pędach tegorocznych.

Zastosowanie w ogrodzie

Budleja Dawida ‘Lochinch’ efektownie wygląda posadzona na trawniku. Można ją także sadzić w grupie, np. w szpalerze, który dzieli poszczególne części ogrodu. Trzeba jednak przyjąć, że wymaga więcej przestrzeni niż tradycyjny żywopłot. Tradycyjnie budleje sadzi się blisko ławek, altan i trejaży, dzięki czemu można wygodnie podziwiać przylatujące motyle.