EWODIA AKSAMITNA W DONICY

Ewodia aksamitna (Evodia, Tetradium Daniellii), znana także jako „drzewo pszczele” to egzotyczny gatunek pochodzący z Azji, ale nadający się do uprawy w Polsce.

Charakterystyka ewodii aksamitnej

Ewodia aksamitna w polskim klimacie to niskie drzewo, zwykle nie przekraczające 7 m wysokości. Młode pędy i liście są omszone. Ma tendencję do tworzenia wielu pni, ale może rosnąć także jako typowe drzewo. Wytwarza efektowne, długie (do 30 cm), błyszczące liście. Są złożone z kilku jajowatych, ostro zakończonych liści (mogą kojarzyć się z bzem czarnym). Wydzielają ziołowy zapach (po dotknięciu). Jesienią przebarwiają się na żółto. Ewodia tworzy drobne, ale liczne, kremowe kwiaty zebrane w okazałe, baldachowate kwiatostany.

Kiedy kwitnie ewodia aksamitna?

Ewodia aksamitna kwitnie od sierpnia do września. Kwiaty mają wysoką wartość miododajną – ok 200 kg/ha.

Uprawa ewodii aksamitnej

Ewodia aksamitna powinna być uprawiana na stanowiskach słonecznych, ciepłych, osłoniętych od wiatru. Preferuje podłoża żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym odczynie. Należy unikać gleb wapiennych. Młode sadzonki ewodii przed nadejściem zimy przez kilka lat uprawy zaleca się ściółkować, a także okrywać (np. białą włókniną). Można je sadzić od wiosny do jesieni, w odległości ok. 300 cm od innych dużych roślin.

Zastosowanie w ogrodzie

Ewodia aksamitna to oryginalny gatunek, który powinien znaleźć się w ogrodzie roślin miododajnych – dla zapylaczy. Dobrze prezentuje się jako soliter, poza tym można uprawiać go przy ogrodzeniach i murach z innymi niskim drzewami bądź krzewami.