JUDASZOWIEC KANADYJSKI

Judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis) to oryginalne drzewo w środowisku naturalnym występujące w Ameryce Północnej. Występuje u niego zjawisko kauliflorii, co oznacza, że kwiaty wyrastają bezpośrednio na korze.

Charakterystyka drzewa

Judaszowiec to wolno rosnące, niskie drzewo w polskim klimacie osiągające 3-5 m wysokości. Korona jest nieco szersza i nisko osadzona. Kora jest ciemna, początkowo gładka, z wiekiem staje się spękana i łuszczy się niewielkimi płatami. Późną wiosną drzewo wytwarza duże, sercowate liście. W porównaniu z judaszowcem południowym są ostrzej zakończone. Jesienią intensywnie przebarwiają się na żółto. Kwiaty są motylkowe, drobne, ale bardzo liczne, o barwie różowej. Oblepiają pędy, a czasem także część pnia i konary. Po kwitnieniu judaszowiec kanadyjski zawiązuje długie, szarobrązowe strąki.

Termin kwitnienia

Judaszowiec kanadyjski kwitnie w stanie bezlistnym. Rozpoczyna kwitnienie pod koniec kwietnia lub na początku maja. Kwitnie średnio przez trzy tygodnie.

Uprawa

Judaszowiec kanadyjski zaleca się sadzić w miejscach słonecznych, ciepłych i osłoniętych od wiatru. Wystawa otwarta jest niewskazana, można natomiast uprawiać go w pobliżu drzew lub wysokich krzewów zimozielonych, które stanowią osłonę (zwłaszcza od wschodu) przed wiatrem. Roślina ma duże wymagania cieplne, zaleca się ją uprawiać w cieplejszych rejonach Polski i stosować osłony. Sadzonki judaszowca kanadyjskiego można sadzić od wiosny do wczesnej jesieni w odległości ok. 5 m od innych drzew. Gatunek dobrze znosi susze.

Zastosowanie w ogrodzie

Judaszowiec kanadyjski jest często sadzony jako soliter, np. w wydzielonym miejscu na trawniku. Ogólnie warto go uprawiać w miejscu wyeksponowanym – to jedno z najpiękniejszych i najbardziej oryginalnych drzew spotykanych w polskich ogrodach.