ŚWIDOŚLIWA OLCHOLISTNA MARTIN W DONICY

Świdośliwa olcholistna (Amelanchier alnifolia) 'Martin' wytwarza smaczne owoce, które można jeść na surowo lub wykorzystać na przetwory. Krzew warto uprawiać na działce również z innego powodu – ma atrakcyjny wygląd, zwłaszcza w okresie polskiej, złotej jesieni. Odmiana nadaje się do uprawy na potrzeby własne oraz na plantacjach wielkopowierzchniowych.

Charakterystyka świdośliwy olcholistnej 'Martin'

Świdośliwa 'Martin' to średnio wysoki krzew dorastający do 3m wysokości. Ma gęsty pokrój, początkowo wąski i kompaktowy, z czasem bardziej rozłożysty. Liście są błyszczące, „olchoksztatłne”, z wyraźnym unerwieniem. Jesienią przebarwiają się w odcieniach pomarańczy i czerwieni. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Małe, białe kwiaty są zebrane w grona. Owocuje po ok. 1,5 miesiąca po kwitnieniu. Wytwarza odrosty korzeniowe.

Owoce

Owoce dojrzewają od połowy czerwca do połowy lipca. Mają średnicę do 1,3cm. Są aromatyczne, słodkie, z lekkim kwaskowato-migdałowym posmakiem. Barwa jest purpurowo-czarna, z woskowym nalotem. Krzew owocuje od trzeciego roku po posadzeniu. Dojrzewanie jest równomierne w poszczególnych gronach. Odmiana średnio plenna.

Uprawa świdośliwy 'Martin'

Świdośliwa dobrze rośnie zarówno w miejscach słonecznych jak i częściowo osłoniętych. Jednakże optymalne warunki świetlne pozytywnie wpływają na wielkość plonu i smak owoców (są słodsze). Toleruje różne typy gleb, znosi szeroki zakres pH (od podłoży lekko kwaśnych po zasadowe). Sadzonki z gołym korzeniem zaleca się sadzić jesienią lub wiosną, w donicach – przez cały sezon wegetacyjny. Odległość między sadzonkami powinna wynosić przynajmniej 120cm. Jest wrażliwa na suszę, zwłaszcza młode egzemplarze, dlatego wymaga sporadycznego podlewania. Źle reaguje na zasolenie podłoża. Jest mało podatna na choroby i szkodniki.

Zapylacze

Odmiana 'Martin' podobnie jak inne świdośliwy, nie wymaga uprawy roślin zapylających. Co więcej, stanowi cenny pożytek pszczeli i przyciąga owady – zapylacze.