WIERZBA PŁACZĄCA ERYTHROFLEXUOSA W DONICY
Opis
Wierzba płacząca ‘Erythroflexuosa’ (Salix) to niewysoka, umiarkowanie rosnąca odmiana o fantazyjnie poskręcanych pędach. Powstała w 1972 roku w wyniku skrzyżowania Salix sepulcralis ‘Chrysocoma’ z wierzbą babilońską (Salix babylonica) ‘Tortuosa’.
Charakterystyka
Wierzba płacząca ‘Erythroflexuosa’ osiąga średnio 3,5-5 m wysokości, maksymalnie dorasta do 5m. Roczne przyrosty wynoszą ok. 40-50 cm. Ma rozłożysty, płaczący pokrój. Jej ozdobą są mocno poskręcane pędy o żółtawej barwie. Są cienkie, wiotkie i najczęściej zwisają do ziemi. Liście są lancetowate. Kwiatostany mają formę bazi.
Termin kwitnienia
Wierzba płacząca ‘Erythroflexuosa’ najczęściej zakwita w kwietniu, jeszcze przed rozwojem liści. Kwiaty przyciągają pszczoły.
Uprawa
Wierzba płacząca najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych do lekko zacienionych. Wymaga gleb wilgotnych, lekko kwaśnych. Uprawa w podłożach zasadowych, suchych i zasolonych nie sprawdza się. Może natomiast rosnąć w przeciętnej ogrodowej glebie pod warunkiem nawadniania w czasie długotrwałych susz. Sadzonki wierzby ‘Erythroflexuosa’ można sadzić od wiosny do jesieni. Zaleca się zachować dużą odległość od innych drzew, nawet 4-5 m. Gatunek dobrze reaguje na cięcie.
Zastosowanie w ogrodzie
Wierzbę płaczącą najczęściej uprawia się jako soliter, np. na trawniku. Ponadto można ją posadzić w pobliżu ogrodzenia. Jest polecana na tereny wilgotne, gdzie wiele innych roślin nie chce rosnąć. Pobiera dużo wody, dzięki czemu dany obszar jest mniej podmokły.